Life at India Archive

  เมื่อวันเดินทางมาถึงพวกเราต้องเดินทางไปยังสถานีรถไฟที่ชื่อว่า Bangalore CITY เพื่อออกเดินทางไป นิวเดลี สถานีรถไฟใน บังกาลอร์มีทั้งหมด 3 สถานี สถานีนี้เป็นสถานีที่ใหญ่ที่สุด กำหนดเวลารถไฟออก คือ 18.40  แต่พวกเราออกเดินทางจากที่พักเวลา 14.30 ใช้เวลาในการเดินทางจากที่พักไปสถานีรถไฟ 1 ชั่วโมง พวกเราไปถึงเวลาประมาณบ่าย 3 ครึ่งนั่นหมายความว่าเราต้องรอถึง 3 ชั่วโมงกว่าที่รถไฟจะออก พอไปถึงสถานีรถไฟสิ่งที่ผมรู้สึกได้คือความสกปรก ความหน่าแน่นของฝูงชน คนอินเดียส่วนใหญ่นั่งนอนบนพื้น ทั้งๆที่เขาก็มีการสร้างห้อง Waiting Room เอาไว้ให้แล้ว แต่ในห้องพวกนั้นกลับไม่ค่อยมีคน พวกผมเอาสัมภาระไปฝากที่ห้องที่เรียกว่า "Cloak Room" เสียค่าฝากกระเป๋ากันใบละ 10 Rupees จากนั้นก็ไปเดินเล่นกันต่อจนใกล้ๆถึงเวลารถไฟก็มาถึง ที่ทางเข้ารถไฟแต่ละตู้จะเขียนที่นั่งและชื่อผู้โดยสาร เพศ อายุ เอาไว้พร้อมสรรพ ให้คนขึ้นได้ตรวจสอบเอาจากตรงนั้น หลังจากที่ผมตรวจสอบในตั๋วเราได้ตู้ที่ชื่อ AS2 เป็นชั้นที่เรียกว่า "AC3 Tier" หรือ …

เที่ยวอินเดีย เมื่อปี 2005 ตอนแรกกะว่าจะไม่เล่าเรื่องที่ไปเที่ยวมา แต่ถ้าไม่เล่าก็คงน่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ดีๆที่ได้เจอมาให้คนอื่นได้รับรู้เอาเป็นว่าผมจะขอเล่าแต่เรื่องที่ดีๆ ของประเทศนี้ก็แล้วกัน ผมได้มีโอกาส(ที่แลกด้วยเงิน) ไปเที่ยวทางตอนเหนือของอินเดียเป็นเวลาสองอาทิตย์ จากตอนแรก วางแผนไว้เพียงอาทิตย์นิดๆ แต่แล้วก็ยืดเยื้อไปเป็น สอง อาทิตย์เนื่องด้วยความเสียดายและไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ไปอีกเมื่อไหร่ เลยเที่ยวยาวไปเลย แต่หารู้ไม่ว่า สองอาทิตย์เป็นเวลาที่ยาวนานเกินไป แผนที่วางไว้ตอนแรก คือ เมืองตอนเหนือที่ชื่อ ซิมลา –> นิวเดลี –> อักรา(เมืองที่มี ทัช มาฮาลตั้งอยู่)แต่เนื่องจากเดชะบุญหรือสวรรค์ลิขิตเอาไว้ก็หารู้ไม่แผนการเดินทางคือวันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม 2005 แต่ วันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม ตอนเย็นๆในขณะที่ผมกำลังนั่งดูทีวีอยู่กับเพื่อนที่นี่ ก็มีคนที่บ้านโทรหา ปอนกับนุ  ว่ามีการวางระเบิดที่ นิวเดลี ผมไม่รอช้ารีบเปลี่ยนทีวีไปช่อง CNN BBC หรือแม้แต่ทีวี ท้องถิ่น ทุกช่องรายงานข่าวเดียวกันหมด เป็นการระเบิดพร้อมกัน 3 จุด ใน นิวเดลลี มีคนตาย …

November 18 ,2005 เรื่องราวของคนอินเดีย – ชอบจ้องหน้าอย่างไร้การศึกษา จะเรียกได้ว่าคนพวกนี้ไม่รู้จักคำว่าเกรงใจ หรือ มารยาท เพราะเขาไม่มีกัน เวลาไปที่ไหนจะมีแต่พวกที่ ไม่เคยเห็นชาวต่างชาติ จ้องแบบไม่มีความเกรงใจ หรือ เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้น ทั้งคนที่ดูมีตัง หรือดูไม่มี ตังก็ตาม ถ้ามันไม่เคยเห็นมันจะจ้องอย่างไร้วัฒนธรรม

หลังจากที่ผมได้ลาหยุดไป สอง อาทิตย์ เพื่อ ออกไปผจญภัย “แดนเถื่อน” ที่อินเดียในครั้งนี้ มันทำให้ผมได้รับสิ่งที่มีค่าหลายอย่างกลับมามากมาย มันเป็นสิ่งมีค่าที่เราไม่สามารถซื้อหา ใช้ Google ค้นหา หรือจะใช้ Bit torrent หรือ Emule ดาวโหลดมาก็ไม่ได้ สิ่งที่ผมพูดถึงไม่ใช่แค่สิ่งของมีค่า ความสวยงามของบ้านเมือง

October 27 , 2005 วันนี้ได้มีโอกาสไปงานแต่งงานของคนอินเดียมาต้องขอบคุณเพื่อนปอนเป็นอย่างมากครับ ถ้าไม่ได้ปอนก็คงไม่ได้ไป เพราะคนที่แต่งงานคนนี้เธอชื่อ Vidyar (วิดยา) เป็น Buddy ของปอน ก็เลยได้มีโอกาสติดสอยห้อยตามไปดูวัฒนธรรมของคนอินเดียกันหน่อย ไปถึงที่นั่นเกือบๆเที่ยง ทั้งๆที่งานเริ่มตั้งแต่ 9

  My sore (มายซอร์) เคยเป็นเมืองหลวงของ ราชวงศ์ Wodeyar ซึ่งเป็นราชวงที่ปกครอง รัฐ คานาตากะมาเป้นเวลากว่า 150 ปี จนอินเดียได้รับอิสระ จาก อังกฤษ ราชาคนนั้นมีความสามารถในการศิลปะเป็นอันมาก และมายซอ ยังเป็น ศูนย์รวมวัฒนธรรมของ อินเดีย ตอนใต้อีกด้วยแต่ตอนนี้เมืองหลวงของรัฐนี้ได้ถูกย้ายไปอยู่ที่ บังกาลอร์ แล้ว ที่เมืองนี้มีประวัติศาสตร์อันยาวนานไม่ว่าจะเป็น ทั้งของอินเดียเอง หรือแม้แต่สถาปัตยกรรมอังกฤษก็มีให้เห็น พวกเราวางแผนที่จะไปที่นี่ตั้งแต่วันพฤหัส ที่ 13 แล้ว แต่ช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลใหญ่ของที่นี่ คนพื้นเมืองเลยเปลี่ยนใจ ไปวันที่ 15 ซึ่งเป็นวันเสาร์แทน ด้วยความหวังที่ว่าคนจะน้อย พูดถึง Trip นี้ โต้โผใหญ่ คือ เจ นั่นเอง ตอนแรกก็บอกว่าจะไปกันเกือบทุกคนเลยจองรถมินิบัสไป เขาคิดค่าจ้างเป็น กิโลเมตร กิโลเมตรละ 7 รูปี แต่พอจะถึงวันไปจริงก็มีคนเปลี่ยนใจไปกว่าครึ่ง …

October 3,2005ตั้งแต่วันเสาร์ ดูทีวีอยู่ดีๆ มันก็ดับไปดื้อๆซะงั้น ฝนไม่ตก ทุกอย่างปกติ  พออ่านหนังสือพิมพ์ ปรากฏว่ามันเป็นการประท้วงของ cable TV ที่นี่(ที่นี่มีแต่ Cable ไม่มีเสาอากาศเหมือนบ้านเรา) โหดร้ายมาก ข่าว หนัง ประชาชนไม่ต้องดูกัน พอดี มันหักดิบกันเหลือเกินพออ่านหนังสือพิมวันนี้ มีข่าวมาว่า ร้านเช่า

วันนี้ตื่นมาตอนเก้าโมง บอมโทรมาตามเรียกลงไปกินข้าว เพราะว่าปอน นอนยังไม่ตื่นมากิน ลงมาเจอบอมตักของกินอยู่ พร้อมกับ “จอน” ที่เรียกบอกว่าเป็น คีนูรีฟ นั่งเล่นเน้ตอยู่ วันนี้กินแค่ ไข่ดาว(ไข่ขาวอย่างเดียว) กับ ไข่คน (Scrumble  egg) ซักผ้าเสร็จ นั่งเล่นเกม  Megaman X  เป็นเกมเก่าอันนึงที่ชอบมาก พอเที่ยงๆปุบหิวมาก ไม่ไหว เลยลงมาหาอะไรกิน ปอนทำ ไก่อบ กับ สลัดผักให้กิน ตอนบ่ายก็ออกไปข้างนอก ไป Avenue Road  เป็นที่ขายหนังสือ เยอะๆ ราคาถูก ได้หนังสือมาสองเล่ม 7 Habit of the highly Effective People & BillGate Bussiness@speed of thought. สองเล่มนี้ราคา 150 …