ผู้ขายทุเรียนที่ไม่มีจรรยาบรรณ

วันนี้ได้มีโอกาสผ่านไปแถวๆ ระแวก วัดไตรมิตร เนื่องจากไปทานอาหารเย็นแถวนั้น

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จก็ ได้แวะที่ริมทางข้างๆทางเข้าตรอกโรงหมู  ซอยวัดไตรมิตร

เพราะมองเห็น รถกะบะ ขาย “ทุเรียน” ติดป้ายเอาไว้ว่า “หมอนทองระยอง กิโลละ 80 บาท”

ก็เลยจอดลงไปซื้อ มีคนรอประมา​ณ 2 คิว

1 ในนั้นเป็นชาวต่างชาติ (เยอรมัน) ทั้งคู่กำลังด้อมๆ มองๆ ทุเรียนอยู่ ผมเลยถามว่า ต่อแถวอยู่หรือเปล่า

Me: Are you on the queue?

They: No No, we just have a look. Is that a fruit?

Me: Yes, it called Durian. It is a fruit. This month is the best month of the year for Durian.

They: Oh… ok

Me: Do you want to try one ? I can order a smaller one for you.

They: Is that 80 Baht per one piece?

Me: No It’s 80 baht per kilogram

They: Ok Please order one for us.

จากนั้นผมก็ได้สั่งให้คนขาย หาลูกเล็กๆ มาลองชิม ราคาอยู่ที่ 130 บาท จากนั้นก็คุยกันนิดหน่อย ถึงได้รู้ว่ามาจาก เบอร์ลิน เยอรมันนั่นเองครับ

ผมเองก็ซื้อมา 1 ลูก ปรากฏว่า มันเป็นทุเรียน อ่อนมากๆ แข็งจนทานไม่ได้เลย

เนื่องจากก่อนหน้านั้นเค้าได้ปอกทุเรียนออกมาให้ผมแล้ว 1 ลูก​โดยไม่ให้ผมกดดูก่อนเลย ประมาณว่า มาถึงก็รีบๆปอกใส่ถุง ทำให้เราไม่สามารถรู้ได้ว่าเนื้อเป็นอย่างไร ผมก็ขอเปลี่ยนเป็นลูกใหม่

คิดว่าเค้าจะหาลูกใหม่ที่ดีๆ ให้ เหมือนร้านเจ้าที่ไปซื้อประจำ

ปรากฏว่า ได้ลูกที่ทานไม่ได้มา 290 บาท มันแข็ง แบบไม่สามารถทานได้จริงๆ

การขายทุเรียนแบบไม่มีจรรยาบรรณ แบบ นี้ คงอยู่ได้ไม่นานครับ

 

ที่ผมรู้สึกผิดคือ การที่ได้แนะนำให้ชาวเยอรมัน 2 คนนั้น ทานทุเรียนลูกแรกในชีวิตตัวเอง เป็นทุเรียนห่วยๆแบบนี้

ขอโทษจริงๆ